Bol.com. Ik hield ervan, maar die liefde is sinds afgelopen vrijdag bekoeld. Op een mooie dag, half september, besloot ik het te doen. Niet eindelijk te beginnen aan de stapel games die ik nog een keer moet uitspelen, niet eindelijk echt dagelijks te trainen met sport- en dansgames. Nee, ik besloot Wii U te pre-orderen. Bij wie? Juist…De weken die volgden waren gevuld met enerzijds fantasieën over hoe heerlijk het zou zijn als dat mooie zwarte apparaat eindelijk tussen onze zwarte Xbox en dito PlayStation staat, maar enkele dagen voordat dat geluksmoment zou moeten plaatsvinden sloeg het om. Ik zag op Twitter mensen mokken over berichten dat Wii U schaars was en dus niet iedereen zo’n apparaat op de releasedatum zou krijgen.Ik zal eerlijk zijn, het eerste wat ik dacht was: ach, ik heb hem al zo lang geleden besteld, Bol heeft toch wel lang genoeg tijd gehad om er eentje te reserveren bij Nintendo? Sterker nog, in twee maanden kunnen ze zo’n apparaat wel in elkaar knallen in de spelcomputerfabriek. Ik maakte me dus niet zoveel zorgen. Bovendien, ik had van Bol.com geen mailtje over de zaak gehad dus ik hoopte dat het sowieso niet op mij van toepassing zou zijn.Maar ja, toen het eenmaal vrijdag was en ik had nog geen verzendbevestiging in mijn mail, sloeg de paniek toe. Op Twitter hielden mensen me op de hoogte van hun zelfde Bol-bestelling en ook zag ik veel mensen die hem al hadden en vrolijk hun Nintendo Network-namen aan het delen waren. Dat deed een beetje pijn, zeker omdat je hem dan alleen maar liever in je handen wilt hebben. Ik wil ook mijn naam delen verdorie!Het grappige is dat er eigenlijk helemaal niet zoveel reden voor paniek was, want ik hoefde de console helemaal niet zo nodig de vrijdag te hebben. Maar door de enthousiastelingen op de sociale media werd het verlangen voor mij alleen maar groter. En mijn boosheid naar Bol ook, want wat was het geval? Een vriend van me had van de klantenservice van de webwinkel begrepen dat zodra hij aan de pakketpost was overgeleverd, ze er niets meer aan konden doen. Een collega tweette vervolgens dat zijn Wii U nog minimaal een dag over zijn reis naar zijn huis zou doen en tegen mij zei de dame van de klantenservice alleen maar: “Ik weet het niet mevrouw.”Nou ja, iedereen die bij een klantenservice heeft gewerkt, weet dat dat geen antwoord is. Als ik dat wilde horen, dan had ik wel naar mezelf geluisterd, want ik wist het zelf ook niet. Furieus was ik. Natuurlijk lag het niet aan Bol maar aan Nintendo dat Wii U slecht werd uitgeleverd, maar zoiets zie je mijlenver van te voren aankomen en daar mag je klanten best persoonlijk over inlichten. Bovendien verwacht ik, als ik een klantenservice bel, een eenduidig antwoord en samen met die twee bovenstaande antwoorden van mijn vrienden kan ik dat moeilijk eenduidig noemen.Wat een frustratie. Helemaal omdat ik er zondag een game op moest reviewen en ik zaterdag naar het hoge Noorden afreisde voor Sinterklaas. Uiteindelijk had ik vrijdag ’s middags een mailtje van Bol dat de Wii U aan de post gegeven was en ik besloot tot zaterdag te wachten. Maar ja, door de sinterklaasviering moesten we al vrij op tijd weg. Ongeduldig hield ik de deurbel nauwlettend in de gaten, en godzijdank, een kwartier voordat we moesten vertrekken stond die lieve pakjesbezorger voor de deur.Ik enerzijds heel blij, maar ook een beetje aan het balen, want nu had ik nooit tijd om hem nog even uit te proberen voor vertrek. Tijdens de sinterklaasviering heb ik gelukkig kunnen genieten van mijn leuke cadeautjes, de enthousiaste kindertjes en mijn blije vriendje en ik heb maar niet te veel op mijn telefoon gekeken. Toen ik dat wel deed, las ik nog een tweet van Ben Saunders die al leuk met zijn dochtertje Just Dance 4 aan het doen was op zijn gratis Wii U die hij al een week in huis heeft. Oef… Een klein beetje pijnlijk, maar dat werd zondag dubbel en dwars goedgemaakt door wat fijne uurtjes in Nintendo Land. Enne, mijn Nintendo Network-naam is JennyD, dus voeg me toe! 😉
