Het is een franchise waarvan op dit moment alweer drie nieuwe delen van in de maak zijn, dus hopelijk zijn we Assassin’s Creed nog lang niet moe. De game biedt gelukkig zoveel mogelijkheden, we hebben onze review er zelfs voor in tweeën gehakt.
Dit deel van Assassin’s Creed draait helemaal om piraten. Het is 1715 en jij begeeft je in de herinneringen van Edward Kenway. Deze jonge kapitein opereert vanuit de Caribbean en hoewel hij ontzettend arrogant is, sluit je hem toch al snel in je armen. En nee, dan bedoelen we niet alleen om zijn fijne verschijning.Je gaat –net als in andere delen in de serie- met je hoofdpersonage op avontuur. Je begint simpelweg steeds meer aan hem te wennen en daardoor steeds beter te waarderen dat hij soms dingen doet die niet helemaal in de haak zijn. Juist omdat hij er best een goede reden voor heeft.Het duurde wel even voor de game op gang kwam, maar dat was in mijn geval ook zo omdat ik heel lang vast zat. Het lijkt wel alsof ik dat altijd met Assassin’s Creed heb. Er staat wel netjes in beeld wat de bedoeling is (en dat is een van mijn favoriete aspecten aan AC), maar dat wil niet zeggen dat je dan ook precies weet waar je heen moet. Het verhaal is namelijk dat Kenway aanspoelt op een eiland en daar achter een moordenaar aan moet. Je moet daarvoor echter wel even zoeken op het eiland. Uiteindelijk bleek de oplossing trouwens heel simpel te zijn, dus dan kun je je wel weer voor je kop slaan, maar ik vond het niet een heel sterk begin. Het is niet helemaal duidelijk wat je in deze game te wachten staat. Toch moet je zeker doorspelen, want al gauw moet je in een stadje weer precies dat doen wat zo leuk en veelzijdig is aan Assassin’s Creed.
Zo moet je weer achter mensen aansluipen, zakkenrollen, vervelende mannen een kopje kleiner maken en naar bepaalde plekken zien te komen zonder te worden gezien. Ik vind het altijd bijzonder hoe natuurlijk Assassin’s Creed werkt. Zo kun je heel dicht achter iemand lopen zonder dat diegene iets in de gaten heeft, maar als die net toevallig omkijkt en je ziet, dan ben je het haasje. Het voelt heel echt en dat maakt het natuurlijk allemaal net ietsje spannender.Wat wel lastig was is dat wanneer je rent langs gebouwen, Edward de neiging heeft om dan laddertjes en andere richeltjes vast te grijpen. Hoewel over het algemeen het freerunnen heel fijn en smooth gaat, heeft hij er af en toe iets te veel zin in. Soms moet je gewoon tussen gebouwen door achter mensen aanrennen en dat wordt je dan wel moeilijk gemaakt.Verder voelt de game heel goed aan. Het vrije gevoel als je van een enorm hoog gebouw in een hooibaal springt (of in de zee) is fantastisch. Ook de eerste keer dat ik een walvis uit het water zag komen en om weer veilig terug in zee te komen was echt adembenemend. Het is ontzettend tof om die periode die je eigenlijk alleen uit films en geschiedenisboeken kent, ook zelf te ervaren, ook al is het via de herinneringen van Kenway. Ik heb daar in ieder geval erg van genoten. Wat ook gaaf is, is de manier waarop je wordt rondgeleid door het bedrijf waar je werkt in de huidige tijd. Je bent namelijk aan het proberen te leren van de herinneringen van die kapitein, maar de game laat wel zien dat je je wel in 2013 bevindt door je mee te nemen op je eerste dag bij Abstergo. Je wordt echt voorgesteld aan collega’s en je bureau wordt getoond. Misschien komt het omdat ik in de laatste drie jaar vier verschillende banen heb gehad, maar ik vond het heel herkenbaar en heel echt overkomen.
Het grootste, nieuwe ding in deze game is het varen op zee, in de Jackdaw. Het is prachtig om je schip zo zelf op de enorme oceaan te varen. De sfeer is geweldig, je hebt echt een crew mee op je boot en die zingen ook echt zeemansliederen en je zou bijna gaan denken dat het hartstikke gezellig was, zoals ze vroeger maanden op een schip moesten vertoeven. Natuurlijk is het niet allemaal smooth sailing, want anders zou de game niet lang boeiend blijven, en dan wordt het toch wel moeilijk. Die mooie walvis die ik eerder zo prachtig uit het water zag komen, moet nu met een harpoen neergeschoten worden en dat is iets waar ik als dierenliefhebber heel veel moeite mee had. Aan de andere kant ben ik PETA niet, ik weet dat het niet echt is, ik krijg er niet de neiging van om een reis naar Ijsland te boeken en zelf actief op echte walvissen te gaan jagen. Toch is het pijnlijk om te doen, maar het hoort bij vroeger en je verdient er wel makkelijk goud mee. Het kost je ongeveer twintig uur om de verhaallijn door te spelen en nog eens twintig als je ook de sidequests meepakt. Ik hoop dat je begrijpt dat ik nog niet zo ver ben gekomen, vandaar dat we deze review in tweeën hakken. Mijn ervaring met Assassin’s Creed is dat de game na een tijd wat inkakt, dus om dat te onderzoeken heb ik nog iets meer tijd nodig. Ik ben tot nu toe niet heel erg onder de indruk van de verhaallijn, maar ik blijf steeds verrast door de leuke setting die is gekozen en hoe leuk AC je een stukje geschiedenis aanleert zonder dat je het gevoel hebt dat er een grote educatieve waarde in zit. Het is een game die heel natuurlijk voelt op diverse fronten en ik ben heel benieuwd wat hij me nog gaat brengen.
Laura’s Score:Gameplay: 8/10
Fun: 8/10
Levensduur: 9/10
Graphics: 9/10
Originaliteit: 8/10
Totaalscore volgens reviewer: 8,4
