Selfloss speelt zich af in een wereld waar water- en zeegoden bedreigd worden door een vervelend goedje, genaamt Miasma. De wereld is gebaseerd op Slavische folklore, van zeemeerminnen tot de creepy en onsterfelijke Koschei. Dit alles bij elkaar zorgt voor het sobere, doch prachtig uitziende Selfloss. Maar, hoe is de game zelf?
Aan de start van de game maken we kennis met een oude man, Kazimir, het karakter in wiens huid je zal kruipen. Al vrij snel wordt het vrij creepy, met wandelende figuren die getransformeerd zijn door het Miasma en daardoor wel wat weghebben van de clickers van The Last of Us. Gelukkig weet je al dat je jouw staf kunt gebruiken om ze te verslaan. De staf kan namelijk licht geven, waarmee je niet alleen vijanden verslaat, maar bijvoorbeeld ook puzzels oplost, Miasma straling wegneemt en scrollen toevoegt aan je collectie. Handig en zeer nodig dus.
Het is de bedoeling dat je de Miasma de wereld uit helpt en dat je op zoek gaat naar een van de belangrijkste dieren volgens de folklore, de orka. Tijdens je reis kom je vriendelijke wezens tegen die jou proberen te helpen in deze zoektocht. Al moet je er vaak wel iets voor doen. Dat geeft de game zijn puzzel-element. De zeewezens hebben hulp nodig bij het verwerken van verlies. Daarvoor moet je heilige vissen vangen, objecten verzamelen en een reeks van handelingen uitvoeren om uiteindelijk tot datgene te komen wat helpt bi het verwerken.
De omgeving is somber, maar prachtig vormgegeven. Het doet inderdaad denken aan de Slavische regio met veel grijs en bruintinten, veel natuur en in dit geval ook veel water. Kazimir beweegt zich wandelend voort, maar heeft ook een klein bootje waarmee hij regelmatig het water door moet varen en gevaren moet trotseren. Zo hopt hij ook naar verschillende bestemmingen, om uiteindelijk natuurlijk bij het einddoel te komen.
Ik zal niet teveel verklappen over het verhaal, maar terwijl het verhaal vordert help je anderen met verlies, maar is Kazimir ook zijn eigen verhaal aan het verwerken. Wat me wat tegenviel is dat het vrij traag is. Kazimir beweegt niet heel snel (hij is oud, maar toch) je moet best veel heen en weer, wat niet heel snel gaat en het verhaal komt ook wat traag op gang. Het nodigt in ieder geval wel uit om rustig aan te doen, maar soms voelde het als té lang.
Er zijn momenten dat het trage fijn werkt, namelijk als je door mooie omgevingen loopt of vaart, zoals op de afbeelding hierboven of hieronder. Bij het oplossen van puzzels zit het echter wat in de weg en is het vervelend. Gelukkig zijn de puzzels niet heel ingewikkeld. De besturing werkt op zich prima, maar het komt soms wel heel precies of het leek niet helemaal mee te werken en dat leverde mij ook wel eens frustratie op.
Alena’s conclusie
Toch is Selfloss over het algemeen een mooie game. De stijl is mooi, ondanks het sombere thema. De art die op de scrollen staat is ook erg mooi, echt mijn stijl. Het verhaal neemt je mee in de folklore van Slavische landen als Oekraïne, Polen, Slowakije en Rusland. De muziek werkt als een mooie sfeerbepaler en is op een fijne manier op de achtergrond aanwezig tijdens het puzzelen en wat meer op de voorgrond als je naar een scene zit te kijken. Het spel is dus wel vrij traag en dat kan helemaal je ding zijn, maar het kan ook té zijn. Het verhaal van Kazimir is wel okay, maar vanwege het trage tempo raakte ik steeds uit het verhaal. Het overkoepelende verhaal van de zoektocht naar de orka is beter te volgen. Toch wil ik de game wel aanraden aan iedereen die op zoek is naar een mooie en rustige puzzelgame. Want daar voldoet het zeker aan.
+ Mooie stijl
+ Past goed in het genre
+ Voornamelijk rustige momenten
– Besturing kan gevoelig zijn
– Wat traag
