Shoot! Na het grote succes van Spiderman: Into the Spider-Verse is daar het tweede deel van het drieluik dat zich in het rijke Spider-Universum afspeelt. De Female-Gamers-redactie heeft de film gekeken en wat ze daar van vonden lees je in deze review.
Het eerste deel Into the Spider-Verse bleek een regelrechte hit, een ware sensatie. Het is natuurlijk niet voor niets dat deze geanimeerde superhelden-film in 2019 een Oscar in de wacht wist te slepen. Ook al zou je denken dat Spiderman inmiddels al lang en breed volledig is uitgemolken is het toch gelukt om op een geheel nieuwe animatie-wijze een draai te geven aan misschien wel de meest geliefde superheld. A la stripvorm maakte je kennis met Miles Morales en de wijze waarop hij werd uitverkoren tot nieuwe Spiderman. Hij blijkt echter niet de enige Spiderpersoon in het universum, want iedere dimensie heeft zijn / haar eigen Spiderheld. In het tweede deel Across the Spider-Verse borduren we hier uiteraard op verder. Een grote opgave en de vraag is natuurlijk of de makers hierin geslaagd zijn. We kunnen er kort of lang over zijn: het succes is absoluut geëvenaard.
In de vrij lange proloog duiken we dieper in het leven van Gwen. We leren meer van haar achtergrond en we zien haar uitnodiging tot de Elite-eenheid van de Spider-dimensies. Uiteraard draait het allemaal om Miles Morales die in eenzaamheid zijn Spider-Man-leven leeft en daarnaast ook nog een druk bestaan heeft als schoolgaande tiener. Het lot brengt Gwen en Miles echter weer samen, maar niet zonder reden. De dimensies dreigen uit elkaar te vallen dankzij de nieuwe schurk Spot. Miles zal zichzelf moeten bewijzen binnen de Elite-eenheid van Spidermensen waar hij eigenlijk niet gewenst is en waar tevens oude bekenden zich weer laten zien.
De film heeft dermate veel te bieden dat je ogen regelmatig bol staan van de schitterende animaties die op het scherm te zien zijn. Er zijn zoveel details dat je soms niet meer weet waar je moet kijken. Verschillende animatiestijlen wisselen elkaar af, er is een immens groot web aan Spider-personages, waaronder een Spider-Cat en zelfs de allereerste Spiderman komt voor een kort bezoekje aan bod. Daarnaast is er een blik aan cameo’s opengetrokken en zit er een grote hoeveelheid humor in de film verwerkt.
Zijn er eigenlijk wel minpunten te noemen? Het grote succes draait om de vele animatiestijlen die door elkaar verweven zijn en dat kan zo nu en dan mede door de felle kleuren behoorlijk overweldigend zijn. Hier moet je echter wel tegen kunnen. De druk is hoog en er is vrijwel geen moment rust in de film te vinden. Verder eindigt de film behoorlijk abrupt nadat je inmiddels al een keer of zes had gedacht dat hij nu wel ten einde zou zijn.
Er is weinig “echte” solo Spider-Man-actie te vinden in het verhaal, er wordt meer tijd geïnvesteerd in alle dimensies en alle “andere” Spider-karakters, maar minder in hoofdpersonage Miles zelf. Dit wordt echter meer dan goedgemaakt dankzij al het geweld waarin de diverse dimensies met elkaar samenwerken. Persoonlijk wekt Miles op momenten de nodige irritatie op, bijvoorbeeld wanneer hij als jong broekie zijnde overal bij betrokken wil worden en zich met zijn kortstondige dienstjaren al meet met de oudgedienden. Plus de ultieme schurk van het verhaal lijkt zich tot op heden niet de kunnen meten met de grote schurken die we eerder hebben gezien. Ongetwijfeld wordt dit in het slotstuk helemaal goedgemaakt. De minpunten ebben echter volledig weg door het enorme spektakel op het scherm an sich. Er valt niet genoeg te benadrukken dat Across the Spider-Verse een animatiefilm van de bovenste plank is.
Linn’s Conclusie
De twee uur en zestien minuten die de film duurt is een behoorlijk lange zit, en zeker voor een animatiefilm, maar vliegen letterlijk op het scherm voorbij. Er is geen enkel moment om even bij te komen van de gebeurtenissen ervoor, want er wordt weer een web aan actie, animatiestijlen en personages opengetrokken om je continue alert te houden.
Weinig films, en dan zeker bij animatie, presteren het om bij een tweede deel wederom zo de kijker vast te houden, voortborduurt op het eerste deel en toch weer een geheel eigen nieuwe draai er aan te geven. Mede doordat de dimensies in elkaar overlopen en er op deze manier een nieuwe animatievorm ontstaat door de diverse stijlen met elkaar te mengen. Een absoluut waardige opvolger, die het wellicht wederom tot een Oscar weet te schoppen. Echter is er een gapend gat welke pas in maart 2024 in Beyond the Spider-Verse het Universum weer tot rust kan brengen.
Eindconclusie: Ren naar de bioscoop, want Spider-Man: Across the Spider-Versie wil je absoluut niet op groot scherm missen.
