Een maandje geleden zat ik nog in Japan. Toen liep ik nog door de straten van Tokyo. Toen stond ik nog in de zeven verdiepingen tellende arcadehal van SEGA. Toen zat ik me nog superawkward te voelen met een reisgenoot in een maidcafé (waar meisjes verkleed als schattige/sexy hotelschoonmaaksters je bedienen en vermaken). Toen haalde ik nog een raar mangapoppetje uit een van de honderd capsulemachines die er te vinden zijn. Mocht het nog niet duidelijk zijn: ik ben helemaal verliefd geworden op Japan.
Eigenlijk was ik dat al; toen ik een jaar of 15/16 was, sprak ik al met mezelf af dat ik minimaal een ding moest doen voor ik 30 was, en dat was naar Japan gaan. Ik word dit jaar 30 dus het was op het randje, maar het is toch nog gelukt! Japan is een land dat alles heeft: bergen, sneeuw, zee, surfen, zon, prachtige natuur, geweldige bossen, wereldsteden, kleine dorpjes: alles. En wat het vooral heeft is cultuur. Japan is lange tijd afgesloten geweest van de wereld waar het om cultuur gaat: er kwamen geen buitenlanders in. Nu dat wel zo is, merk je dat de Japanners wel een aantal mooie dingen van hun cultuur gedag zeggen. Vooral in Tokyo is dat merkbaar.
Ik ben vooral verliefd geworden op Kyoto. Ik zit me nu al voor te bereiden op mijn volgende reis, en op een sabbatical die ik over een jaar of 3-5 wil nemen om dan een half jaar in Kyoto te gaan wonen. Het is een soort San Francisco, een soort rustige wereldstad vol jongeren en toerisme. Prachtig. Voor ik de foto’s erbij pak en de diaprojector opsnor, kunnen we het beter hebben over het onderwerp van deze website: games.
Games zijn overal in Japan. Als je in de metro staat in Tokyo, dan vertellen wat personages van Animal Crossing je iets over de regels. Als je in de trein het geluk hebt dat er een Japanner naast je zit, dan zal die in 60 procent van de gevallen Pokémon Go spelen. En als je in Tokio bent, dan kun je zomaar terechtkomen in het zogeheten Gundam Café, dat helemaal in de stijl is van de tekenfilm uit de vorige eeuw.
Ik heb enorm genoten van mijn bezoek aan bijvoorbeeld een van de arcade-panden van SEGA. Het was voor mij niet eens het boeiendst om er zelf te gamen, maar vooral kijken hoe Japanners daar helemaal losgaan op die apparaten is superfascinerend. En loop je op straat, dan komen bijvoorbeeld de mensen die real life Mario Kart doen gewoon voorbij in hun enorme karts op de openbare weg, verkleed in een onesie. Hoewel de cultuur van Japan enerzijds strikt is, is er op andere gebieden ook zoveel speelsheid.
Wat ik vooral bijzonder vind om te zien vanuit een gamersperspectief, is dat Pokémon Go daar zo fanatiek gespeeld wordt. Ik zat een tijdje te praten met een Japanse man van een jaar of 50, die zichzelf de Pokémon Go Masta noemde en inderdaad rijenvol Pokémon kon laten zien in zijn app. Hij had de slogan in ieder geval goed begrepen. Het is zo mooi hoe zo’n andere cultuur net zo obsessief met gamen bezig kan zijn als wij Nederlandse gamers. Daar lijkt de drempel bovendien veel lager voor ook zakenmensen om te gamen. Het is veel meer sociaal geaccepteerd.
Tot slot vond ik in Japan ook de winkels heel tof. Er zijn een soort warenhuizen met alleen maar manga-, game- en film-figurines, ik ben in een Pokémon winkel geweest, ik heb dat Gundam Café bezocht en er een epische cocktail gedronken en ik heb enorm genoten van het zien van zoveel Nintendo 3DS’en en telefoonspelletjes. Overigens heb ik geen Switch gezien toen ik er was.
Ik zal mijn dia-apparaat er niet bij halen, maar hierbij enkele foto’s van mijn epische trip. Ik wil terug, zo snel mogelijk!
