Snipperclips. Toen ik het voor het eerst hoorde, had ik geen idee wat te verwachten. Het klinkt vrolijk als een partyspel, maar toen ik het eenmaal opstartte bleek dat het ook weer niet echt een partygame is. Wat het wel is? Een van de leukste spellen op Switch die je met zijn tweeën kunt spelen. Wat zeg ik: moet spelen, want in je eentje is Snipperclips net zo leuk als ping pongen tegen een muur.
Je bent nu vast benieuwd wat dat Snipperclips inhoudt: jij en je mede-speler hebben allebei een Joy-Con in de hand, die je gebruikt als controller om een hilarisch poppetje in een grappig vormpje te besturen. Je bent van papier gemaakt, en je kunt door jouw lichaam te draaien bijvoorbeeld stukjes afknippen van je mede-speler. Dat moet ook wel, want je krijgt in het spel allerlei mini-missies waarin je elkaar zo moet knippen of aanvullen dat je het einde van het level bereikt.
Snipperclips laat zien hoe briljant Nintendo is waar het gaat om leveldesign. Elke keer als je een leveltje ziet, dan hoef je niet in tekst uitgelegd te krijgen wat de bedoeling is: het spreekt allemaal voor zich. En zelfs als het een keer niet direct duidelijk is wat je moet doen, dan kom je daar snel genoeg achter. Dit spel laat zien dat er niet veel nodig is om een fantastische game te zijn, met zijn tweeën vermaak je je makkelijk heel wat avonden met Snipperclips.
Mijn ervaring is wel dat het niet een game is die je drie uur achter elkaar speelt. De leveltjes zijn klein en kort en omdat er niet een verhaal wordt verteld, heb je op een bepaald moment wel even een pauze nodig. Dat geeft niet, want vaak als je met anderen speelt dan wil je af en toe even praten of wat drinken; ik heb Snipperclips als een ideale game voor een avondje bankhangen ervaren.
Wat ik vooral bijzonder vind aan Snipperclips is dat de game je bijblijft. Het concept is zo simpel en tegelijkertijd zo moeilijk uit te leggen; maar het is in zijn simpelheid juist heel makkelijk te onthouden. Een vriend van me zei later zelfs nog van: hey die game waarin we samen moesten werken, die was vet! En dat terwijl hij ook Zelda en 1-2 Switch had gezien. Wederom komt ook het voordeel van de draagbaarheid van Switch hier weer om de hoek kijken. Stel dat je met zijn tweetjes in de trein zit: je pakt je Switch en voor je het weet passeer je al puzzelt het station waarvoor je in de trein was gaan zitten.
Als liefhebber van schattige games blijf ik Snipperclips ook maar opstarten door de geweldige animatiestijl. De beentjes van je personages, de grappige gezichtjes en de gamewereld die is opgebouwd uit herkenbare objecten: alles is op zijn eigen manier aandoenlijk, zonder dat de game overdreven zijn best doet om schattig te zijn. De spelletjes zijn afwisselend: soms moet je een bal in de juiste banen leiden, terwijl je anders je personage zo moet zien te knippen dat hij in een specifiek figuur past.
Het valt me ook alles mee hoe goed je met zo’n kleine Joy-Con de game kunt besturen. Het is dan wel een klein dingetje, alle knopjes die je nodig hebt zitten erop, inclusief pookje. Zelfs flinke mannen met kolenschoppen kunnen deze mini-controllertjes gebruiken. En dat willen ze ook wel, want het is zo leuk om steeds weer samen te werken om het einde te halen. “Je moet op me staan!” “Nee, knip me hier?” De gekste dingen roep je naar elkaar om duidelijk te maken wat je wil.
Snipperclips is het goedkoopste spelletje dat ik tot nu toe op Switch heb gespeeld, maar het is tegelijkertijd het meest toegankelijke, vriendschappelijke en schattige tijdverdrijf dat er op het systeem te vinden is.
