Het is nog niet zo lang na Rocksteady’s Arkham-trilogie dat Telltale met een eigen Batman-serie komt. De eerste twee episodes zijn nu uit, met nog drie te gaan. Hoewel de titel vooral verwijst naar Batman de held, is er ook veel ruimte voor wie Batman in den beginne is: Bruce Wayne. Maar is de intelligente man met zijn stinkend rijke playboy-imago wel interessant genoeg voor een game? Spelen we niet veel liever de rechtschapen en nietsontziende kruisvaarder met de cape?
Eigenlijk is de vraag of Bruce Wayne of Batman beter is, een dilemma dat representatief is voor deze hele Telltale-serie. Ook in deze game moet Batman voortdurend moeilijke keuzes maken. Zal hij een schurk aan de politie overleveren, of neemt hij liever het heft in eigen hand? Batman is van de actiescènes, en Bruce Wayne van de dialoog. In de eerste episode (Realm of Shadows) wordt dat op heel mooie wijze in elkaar gevlochten, wanneer in de beginscène Batman stuk voor stuk allemaal slechteriken uitschakelt, afgewisseld met dialoog tussen Bruce Wayne en zijn butler Alfred Pennyworth, met de vraag die constant speelt in het heldenleven van Wayne: heeft Gotham de Batman nodig?
Die vraag wordt in de comics meestal snel beantwoordt door het verschijnen van een schurk die Gotham en Batman bedreigt. Telltale houdt de snoodaard echter wat langer op de verborgen dan DC. In de eerste scène heb je als Batman te maken met Catwoman, en als Bruce Wayne werk je samen met Harvey Dent, de man die uiteindelijk verandert in Two-Face. Ook andere bekende gezichten komen voorbij, zoals Commissaris Gordon en journaliste Vicki Vale. De personages om Batman heen zijn minstens zo essentieel als de man zelf, dus Telltale doet er goed aan af en toe en deze oude bekenden te introduceren.
Bekende gezichten
In de eerste episode helpen die bekende koppen mee met het introduceren van de actie en het verhaal, en waar het verhaal in de eerste episode vooral wordt ingeleid met actie en veel oude bekenden, veelal door actiescènes in duister Gotham, wordt er in de tweede episode (Children of Arkham) wordt meer nadruk gelegd op Bruce Wayne en zijn verleden. Nog steeds laat Telltale het vaag wie er nu precies de slechterik is en wat die in zijn schild voert, wat enigszins begrijpelijk is omdat deze episode zich grotendeels in de trauma’s van Bruce Wayne afspeelt. Na de actierijke eerste episode is het fijn in dit deel meer te weten te komen over de personages, wat de verhalende stijl van Telltale op het lijf geschreven is.
Uiteraard komt die dramatische avond voorbij waarop Wayne’s ouders door een overvaller worden doodgeschoten, maar Telltale zet dat alles in een heel ander, origineel en boeiend perspectief, dat toch geloofwaardig is. Catwoman is ook terug en blijkt misschien wel iets minder schurk-achtig dan hoe ze in de eerste episode werd neergezet, er zijn nog genoeg slechteriken over om het Batman/Bruce moeilijk te maken. Hoewel het grotendeels om de Penguin lijkt te gaan als schurk in deze episode, draait het uiteindelijk om een hele andere groepering, die qua introductie doet denken aan The Court of Owls. Een slimme keuze, want dat doet ons natuurlijk verlangen naar de derde episode, waarin hopelijk meer wordt prijsgegeven over dit tot nu toe nog vage gezelschap.
Je hebt er zelf invloed op of bepaalde bekende gezichten veranderen in hun kwaadaardige alter ego of niet. In de eerste episode valt dat nog niet zo op, maar je werkt zo hard aan de relaties in deze meer verhaalgedreven episode, dat die invloed duidelijker begint te worden. Niet dat je keuzes in de dialogen altijd direct gevolgen hebben; het charmante aan veel van Batmans vijanden is juist dat ze onberekenbaar zijn, wat regelmatig zorgt voor verrassende uitkomsten. Hierdoor blijf je in de game gezogen, ook al zit er aanzienlijk minder vechtactie in dan je van andere Batman-games gewend bent.
Leg de link
Net als in de eerdere games van de studio, zoals Game of Thrones en The Walking Dead, moet je tijdens dialogen steeds keuzes maken die invloed hebben op het verhaal. De “actie”-gameplay is daarbij ook de oude bekende gameplay zoals we die van Telltale gewend zijn, waarbij je snel op bijvoorbeeld A moet drukken om je te verdedigen, om vervolgens met B een stoot uit te delen.
Er is wel iets aan toegevoegd: links, verbanden tussen aanwijzingen. Zo kom je een soort garage binnen waar een dode agent ligt, een dode slechterik over een soort tafel heen hangt en een enorme vlek op de grond ligt. Aan jou de opdracht om eerst goed te onderzoeken of er nog luikjes en deurtjes te openen zijn in de ruimte, om vervolgens te bekijken welke objecten van een speciaal paars icoontje zijn voorzien, waar je tot slot verbanden tussen kan leggen.
Je kunt een object dus linken met een ander object, om uit te puzzelen wat ergens heeft plaatsgevonden. Batman is per slot van rekening een detective. Bovendien is dat linken een van de weinige dingen die je zelf echt doet in deze game. Natuurlijk moet je op tijd op een knop moeten drukken in actiescènes en dialoog, maar doe je dat niet, dan gaat het verhaal in 90 procent van de gevallen gewoon verder alsof je wel hebt gekozen. Het leuke aan het linken is dus dat je dat echt zelf moet doen, en goed ook, anders blijf je hangen.
Spannend verhaal
Ondanks dat er dus niet heel veel actie van je verwacht wordt, voelt de game niet alsof er niets in gebeurt. Integendeel: je krijgt een spannend verhaal voorgeschoteld, komt op diverse plekken in Gotham en ziet veel oude bekenden, waarvan je niet direct weet wat hun intenties precies zijn. Wat dit echter pas echt tot een mooi geheel maakt, is de sfeer: Telltale heeft gekozen voor een duistere invalshoek zoals Nolans Batman-films, heeft Troy Baker ingeschakeld voor de rol van Batman, en heeft een animatiestijl gehanteerd die zich het beste laat omschrijven als een combinatie tussen de stijl van comictekenaar Jim Lee en de animatieserie met een dik Telltale-sausje eroverheen. Goede keuzes, want de setting is direct geloofwaardig en het is mooi te zien dat de Telltale-stijl ook bij een reeks als Batman kan passen.
Dat de Telltale-stijl zo passend is, komt gedeeltelijk doordat de schijnwerper op Bruce Wayne staan, in plaats van altijd maar weer de superheld in hem. Immers is Batman een man van weinig woorden, en draait de Telltale-gameplay juist grotendeels om dialoog. Actievolle gameplay zoals die van Batman te verwachten is, mag dan iets minder boeiend zijn in Telltale-games, maar de studio excelleert in het vertellen van verhalen. Het is zeer prijzenswaardig dat Telltale een verhaal dat al van alle kanten is belicht toch weer in een nieuwe vorm weet te gieten, die alsnog goed past bij de franchise. Wat daardoor extra spijtig is, is dat de tweede episode korter is dan de eerste, waardoor je in drieënhalf uur wel door beide episodes heen bent. Gelukkig zijn er nog drie episodes te gaan, waarin de vleermuisman als het goed is nog veel meer spannende dilemma’s voor de kiezen krijgt.
Batman: The Telltale Series episode 1 en 2 zijn uit op Xbox One, PlayStation 4 en pc. Voor dit artikel is de Xbox One-versie getest.
