Blijkbaar heeft de pret voor iemand als ik lang genoeg geduurd. Gisteren heb ik nog een Hypno gevangen, maar toen hij eindelijk in mijn Pokéball bleef zitten heb ik geen oerkreet uitgeslaakt. In tegendeel, ‘Veer, heb jij ‘m al gevangen?’ was alles wat ik zei. Ook kwam ik erachter dat het écht veel uitmaakt waar je woont. In de omgeving van mijn vriendin waren bijna geen Pokémon te vinden. Pokevision maakte het echter voor ons wel wat makkelijk om Pokémon te vangen, misschien was dat hetgeen wat mijn enthousiasme deed bederven.
Ik ben ook zo’n persoon die nevernooit cheatcodes gebruikt bij bijvoorbeeld The Sims. Terwijl andere mensen misschien plezier beleven aan het bouwen van grote huizen, en kunnen toekijken hoe hun Sim alles goed voor elkaar heeft, zie ik daar totaal het nut niet van in. Dan is er toch niet écht meer iets leuks aan het spelen? Natuurlijk is het leuk voor een keertje, maar daarna wil je toch je best doen om écht iets te bereiken?
‘motherlode’
Hetzelfde gevoel deel ik voor Pokevision. Waar is nu de vreugde in het ‘vinden’ van een Pokémon? Jongens, jongens, waar gaat het toch heen met deze wereld. Zondag vertrek ik naar Kroatië, en ik ben benieuwd of men daar net zo gek is op Pokémon als hier in ons koude Kikkerlandje!
Wat vind jij van Pokevision? Ben jij wel zo iemand die graag cheatcodes gebruikt?
