Star Fox is na vijf jaar terug. Op Wii U pakt hoofdrolspeler Fox McCloud de draad weer op na Star Fox 64 op Nintendo 3DS. Star Fox Zero is een klassieke Star Fox-game, met de moderne besturing van nu.
Daarover later meer, want ik wil heel klassiek eerst gaan voor de verhaalvertelling. De vijand is Andross, een wetenschapper die vanuit ergens in een heelal een heel leger van ruimteschepen en wapens heeft verzameld om het universum over te nemen. Star Fox moet tegen hem opboksen met zijn vrienden, en dat doet hij door het heelal te doorkruisen. Dat hoeft niet op een standaard manier, want je mag zelf kiezen welke planeten je bezoekt om bij je einddoel te komen.
Op elke planeet moet je het weer opnemen tegen vijanden en dat doe je door de gamepad zo slim mogelijk in te zetten. Die moderne besturing heeft namelijk alles te maken met Wii U’s gamepad, wat eigenlijk je vizier is. Op het scherm zie je een grotere overview van de gamewereld, maar op je gamepadscherm gebeurt het belangrijkste, want door hem te bewegen kun je je vizier op de vijand richten en met een druk op de knop schieten.
Dat is nogal intens en vergt wat oefening, want zeker als je nooit vlieggames speelt, dan is Star Fox even wennen. Het is een grote chaos voor je op het televisiescherm en je moet nadenken over zowel het vliegen als het schieten. Soms is het een voordeel alles te bekijken op je tv-scherm, maar voor het specifiekere werk moet je dan weer wisselen naar de gamepad. Het idee ervan is tof, maar de uitvoering vind ik soms wat veel gedoe.
Het is mij dan ook pas laat gelukt echt helemaal soepel met de game te kunnen omgaan, terwijl dat wel de bedoeling is. Een van de grote unique selling points van Star Fox is namelijk juist dat die vlieg-actie een groot gevoel van vrijheid geeft en dat miste ik een beetje door het gehannes met de gamepad en het televisiescherm. Tenminste, uiteindelijk ging dat wel beter, maar aan het begin moet je er echt even doorheen voordat de game heerlijk speelt.
Soms moet je levels meerdere malen spelen, want je kunt overal missies vrijspelen en er is in elk level van alles te ontdekken. Het hoofdverhaal is maar een paar uur om uit te spelen, dus dat zegt wel dat Star Fox er eentje is om vooral veel opnieuw te spelen om er echt alles uit te kunnen halen. Dat herhalen is niet voor iedereen, maar dat het als het goed is steeds iets beter waardoor je heel erg gemotiveerd wordt om steeds weer door te gaan. Het is bijna magisch hoe die game je overhaalt om vijf keer hetzelfde level te doorkruizen, met toch een steeds groter wordende glimlach op je gezicht.
Wat bij mij de glimlach nog groter maakte, is die slow motion functie waardoor je overwinningen nog eens worden getoond op supervette wijze. Niet de hele tijd, maar alleen als het er echt toe doet, waardoor je –ook als je alleen speelt- zin hebt om nog even een ererondje te rennen door je woonkamer. Heel leuk hoe die slow motion de mooie momentjes in het zonnetje zet.
Het oordeel van LauraStar Fox Zero is een titel die ik een push-and-pull-game noem. Enerzijds is de besturing superirritant onder de knie te krijgen en heeft de herhaling van levels iets onorigineels, maar anderzijds is het juist die besturing en die herhaling van levels die de game zo fantastisch verslavend maken.
+Hele fijne soepele gameplay, elk level heeft vele lagen
-Besturing is even wennen, erg korte verhaallijn
Niet kopen als je: slecht bent in games die met vliegen te maken hebben.
