Als mooie meisjes in hun eentje in een duister huis moeten rondlopen, dan kan er maar een ding gebeuren: ellende. De horror-overlevingsgame Project Zero: Maiden of Black Water begint al meteen meeslepend, met invloeden uit bekende horrorgames zoals Resident Evil.
In deze game, die zich afspeelt op de berg Hikami, volg je het verhaal van drie personages die allemaal in situaties terechtkomen die niet bepaald aards zijn. Met andere woorden: geesten zwerven rond in oude panden, en het is aan jou om rituelen uit te voeren en de slechte kracht Yomi de baas te blijven. Er zijn in het plaatsje diverse zelfmoorden geweest, en alles hangt samen met water. In de game heb je daar ook last van; enerzijds is water positief omdat je camera dan beter werkt, maar het is negatief omdat geesten ook van water houden.
Maiden of Black Water is de vijfde game in de Project Zero-serie, die in andere landen bekendstaat als Fatal Frame. Kikuchi en Makoto Shibata zijn terug als leiders over de game en ook Tsuki Amano is er weer bij gehaald om de soundtrack te maken. Net als in Resident Evil navigeer je jezelf steeds door kamers vol vijandelijke entiteiten, alleen heeft Project Zero als een van de grote features de ‘Camera Obscura’, een fotocamera waarmee je de laatste weg kunt zien die een geest heeft gelopen, en die je op handige manieren kunt inzetten om ze te verslaan.
Wat tof is, is dat de GamePad veelvuldig wordt gebruikt. Niet alleen is de game volledig off-tv speelbaar, maar ook kun je de GamePad als camera gebruiken, waarbij je hem echt op een bepaalde manier vast moet houden om zo de goede foto te maken (naar aanleiding van een cirkel of vierkant in beeld). Die foto’s zijn nodig, omdat je daarmee geesten kunt uitschakelen. De game heet in andere landen niet voor niets ‘Fatal Frame’: als je dat weet te bereiken, dan richt je de meeste schade aan bij de geest. Soms is het wel stressvol, zeker omdat je als een gek met je GamePad in de rondte aan het kijken bent af en toe, maar de GamePad maakt het wel een betere ervaring; het is net een echte camera.
Wat ook tof is, is dat het een heel duister sfeertje heeft. Het is heel donker, mistig, nevelig en al met al erg spooky. Ik noemde niet voor niets eerder al de soundtrack-maker Amano; die draagt namelijk enorm bij aan dat griezelige gevoel. En ik durf zelfs te zeggen dat de grote ogen van de prachtige dames in deze game hun steentje bijdragen. Die onschuldigheid biedt een groot contrast met die enge geestenwereld. Helaas ben ik iemand die niet zo opschrikt, maar ik houd wel van dat mysterieuze, alles-kan-gebeuren-sfeertje uit Japanse horrorfilms en dat is absoluut iets dat je terug proeft in Maiden of Black Water. Aanzienlijk betere horror dan die Amerikaanse films en games waarin je gewoon ineens een keihard geluid hoort.
Niet alles is koek en ei, want deze game haalt helaas niet alles eruit wat erin zit; je moet heel vaak teruglopen, zoeken, enzovoorts, en daar ben ik geen fan van. Vooral backtracken is niet iets dat gamers graag doen, want het lijkt zo zonde van de tijd. Dan heb je eindelijk gevonden wat je zocht, en dan moet je daar iets kleins doen en dan weer helemaal teruglopen; enigszins irritant. Helemaal omdat het zo’n kamer-setup heeft als Resident Evil, raak ik heel snel de weg kwijt omdat dingen teveel op elkaar lijken voor mijn gevoel.
Daarnaast vond ik het ook moeilijk om me in de personages te verplaatsen. Niet alleen omdat het schattige uberknappe Japanse meisjes zijn, maar ook omdat ze niet genoeg toevoegen aan het verhaal en hele korte kleding dragen, waardoor ze meer overkomen als een soort etalagepoppen dan echte mensen. Ze bewegen ook wat lomp-achtig, waardoor de game voelt als een spel dat eigenlijk vijf tot tien jaar geleden had moeten verschijnen.
Laura’s Oordeel
Dat allemaal gezegd hebbende, is Maiden of Black Water voor horrorfans absoluut een toffe game om te spelen als je een Wii U hebt. Ik zou wel wachten tot de game wat goedkoper is, want de 60 euro die er nu voor wordt gevraagd is echt te veel. Het is een vermakelijke, griezelige game waarin je je weer even helemaal in Japanse horror waant, en het gebruik van de GamePad als zowel de camera als je ‘hoofdscherm’ bij off-tv spel is heel fijn. Het is alleen jammer dat de game door de hoofdpersonages niet zo meeslepend is als het had kunnen zijn.
+ Lekker griezelig sfeertje, goed gebruik van GamePad, horrornostalg
ie
– Veel backtracken, personages lijken onecht, aan de dure kant
Kopen als je: een enorm groot fan bent van horrorgames, vooral Japanse horrorfans kunnen hun hart ophalen.
