Het lijkt altijd supertof: games reviewen. Dat is het ook, zeker weten. Dat is het 90 % van de tijd, want als je een game tenenkrommend vindt, dan zal je je er toch doorheen moeten worstelen. Maar, wat nou als je hem niet hoeft te reviewen? De Female Asking Questions wil weten: Welke game die je eigenlijk helemaal niet leuk vond, heb je toch uitgespeeld, zonder dat je hem hoefde te reviewen?
Als ik een game helemaal niet leuk vind en ik hoef hem niet te reviewen, dan speel ik hem simpelweg niet uit. Het komt wel eens voor dat ik reviewgames niet leuk vind maar wel uit moet spelen, maar als het puur om mijn eigen games gaat dan blijven liggen en mogen ze lekker stof gaan verzamelen.
Ik vind dat de verhaallijnen van Call of Duty-games soms echt te lang duren. Zo lang, dat het niet meer leuk wordt, dat je denkt “is het nou nog niet afgelopen?” Maar, op een of andere manier wil ik het spel dan toch uitspelen omdat ik wil weten hoe het afloopt.
Ik heb de game nog niet helemaal uitgespeeld, maar hij staat wel op mijn lijstje om helemaal uitgespeeld te worden: Atelier Rorona. Op zich is de game wel ok, maar ik vind m wat langdradig en speel m daarom eigenlijk nooit. De reden dat ik de game toch helemaal wil uitspelen en hem niet gewoon verkoop? Omdat hij nu in mijn trofeeënlijst staat op mijn ps3 en ik m niet kan verkopen zonder eerst al die trofeeën te halen. Dus in een lange vakantie of op een late zaterdagavond zal ik er nog een keer aan moeten geloven, en zal ik de game alsnog proberen te voltooien.
Dat is Fable: the Journey, dit vond ik echt een van de minste Fable-games die er is uitgekomen. Het voelde voor mij meer als een workout dan game maar ja als Fable-fan zal je toch moeten.
Shadow of Morder is een game die mij te binnen schiet. Niet dat ik de game niet leuk vind, want het genre spreekt mij namelijk wel heel erg aan. Destijds toen de game uit kwam, heb ik de game gespeeld. Maar op een of andere manier kon ik hier niet lekker inkomen, dus heb ik deze ook niet afgemaakt. Het is voor velen een fantastische game, maar ik voelde de ‘vibe’ niet, helaas.
In eerste instantie dacht ik niet dat er een game was die ik niet leuk vond en toch uitgespeeld had. Meestal stop ik namelijk als een game mij niet bevalt of ik download een demo om te kijken of het wel iets voor mij is. Maar toen bedacht ik mij dat ik de laatste paar Call of Duty single players niet heel erg leuk vond. Ik vind het leuk om de multiplayer te doen maar de single player is inmiddels wat saai aan het worden. Toch speel ik deze eerst helemaal door voordat ik van mijzelf aan de multiplayer mag beginnen. Op één of andere manier is dat een ding voor mij geworden misschien zodat ik eerst wat kan oefenen voordat ik het slachtveld op ga.
Ik vind het heel erg om dit toe te geven, maar ik heb een Ace Attorney-game ooit uit gespeeld terwijl ik eigenlijk niet meer wilde. Ik haal altijd door de war welke welke is, ik weet zelfs niet of het Phoenix Wright of Ace Attorney is, maar er was er eentje waarbij je allemaal bewijs moest zoeken om dan drie sloten te breken. Dat betekende zoveel teruglopen, proberen of het niet zonder bewijs kon en vervolgens je weer helemaal gek zoeken, dat ik echt moeite had om nog door te gaan. Echter houd ik zo van de franchise, dat ik vond dat ik hem toch moest afmaken.
