Soms baal ik er heel erg van dat menig gamesite Nintendo schuwt. Ik zie Nintendo altijd als een van de grondleggers van de videogame-industrie, al is mijn blik misschien wat gekleurd omdat de Nintendo naast de PC mijn eerste aanraking met games was. Op feestjes zie ik mezelf vaak aan mensen uitleggen waarom Nintendo tof is, terwijl ik daarbij denk: wat bizar dat dit nodig is. Nintendo’s console is er eentje die de hele kerst zonder haperen heeft gewerkt!
Oke, daar chargeer ik natuurlijk een beetje, want we weten allemaal dat Nintendo een Apple’esque denkwijze heeft als het gaat om (online) mogelijkheden (dichttimmeren dus). Het is echter wel zo dat de Wii U en 3DS voor solide game-ervaringen zorgen in een jaar waarin de ene na de andere grote console-game gamers de pan uit frustreerde door haperingen, lag, vastlopers, visuele onmogelijkheden enzovoorts.
Ik zeg niet dat je nu alleen een Wii U thuis moet hebben en dat genoeg is, absoluut niet, ik houd van al mijn consoles en handhelds. Ik begrijp alleen niet waarom er weinig liefde is voor Nintendo, sommige mannelijke collega’s geven maar moeilijk toe dat ze Nintendo tof vinden, omdat dat in sommige kringen zelfs niet tof wordt gevonden. Wat?! Dat terwijl de games van Nintendo juist zoveel liefde uitstralen. Mario, Zelda en het recente Captain Toad: Treasure Tracker.. Er zit zoveel passie, liefde en keihard werken in die games, dat je een hart van steen moet hebben om dat niet te voelen.
Natuurlijk moet Nintendo geld verdienen, dus dat zal altijd een drijfveer zijn om bepaalde producten te maken. Toch heeft Nintendo wel risico’s durven nemen zoals met de Remotes komen of met 3D-gamen op een handheld. Vele innovatieve manieren van gamen die het lang niet allemaal hebben overleefd op deze enorme markt, maar dat hoeft en kan ook niet. Ik ben nieuwsgieriger als Nintendo met een nieuwe console komt dan Microsoft of Sony.
Xbox One en PlayStation 4 zijn geweldige apparaten, maar zijn ze nou echt direct zo heel anders dan de vorige generatie? Ik vind de verschillen niet groot genoeg. Wii en Wii U zijn ook niet eens zo heel anders, maar ik vind de GamePad wel een heel grote meerwaarde hebben. Dat maakt gamen toch weer net even anders en uiteraard is niet iedereen daar dol op, het is wel een gedurfde vernieuwing.
Ik denk dat de meeste mensen zich laten afschrikken door de vrolijke graphics waarmee Nintendo komt. Vooral een game als Captain Toad: Treasure Tracker is mierzoet als het gaat om schattigheid. Al jaren schrijf ik over games en ben ik gegroeid en veranderd, maar ik heb nog steeds een groot zwak voor die vrolijke, kleurrijke producten waarmee Nintendo aankomt (en ook veel kleine ontwikkelaars op de overige consoles trouwens). Al die mensen die thuis depressief zijn door het donkere weer, zou ik oprecht aanraden lekker Captain Toad: Treasure Tracker te gaan spelen.
Je houdt je hersens niet alleen bezig met puzzels (oke, de levels kom je vrij makkelijk door, maar om alles in het level te verzamelen, dat kost wel iets meer denkwerk en vooral inzicht), maar de schattige Toad zal sowieso een lach op je gezicht toveren. Zelfs al is het maar voor even, want een depressie is natuurlijk niet iets wat je zo even weg lacht, maar ik denk oprecht dat als je toch binnen zit, je dat dan beter kunt doen met een game waar je een beetje door wordt opgepept. Als je nog geen goede voornemens hebt, laat dat dan alsjeblieft vanaf nu ‘Een Nintendo-game spelen’ zijn. Toad heeft maar vijf minuten nodig.
