Nadat ik de site van Hazard Ops had bekeken, leek het me een leuke shooter om uit te proberen. Het was voornamelijk de tekenstijl die me aansprak. Begin ik langzaam maar zeker toch een waardering voor shooters te ontwikkelen…?
Omdat shooters nu eenmaal niet mijn sterkste kant zijn, grijp ik graag kansen aan om dat te verbeteren. De site van Hazard Ops wist me te overtuigen dat ik deze game wilde uitproberen. De personages lijken zo uit een stripboek te zijn gewandeld -en dan niet uit de Donald Duck-. Wat ik heel erg fijn vind is dat Hazard Ops een third-person shooter is. De reden dat ik de meeste shooters niet leuk vind, is omdat deze negen van de tien keer in first-person zijn. Daardoor raak ik al snel overweldigd door alle indrukken die op me af komen. Natuurlijk lijkt het in first-person alsof je zelf in de game zit wat ook gaaf is. Alleen als je nog niet zo goed in shooters bent, dan kan je daardoor ook het overzicht kwijt raken. Dus zonder de game te hebben opgestart, heb ik al twee redenen gevonden om Hazard Ops te gaan spelen!
Wanneer ik Hazard Ops opstart, zie ik dat ik mijn eigen character een beetje kan aanpassen. Eerst moet ik kiezen tussen een gespierde vent of een slanke vrouw met flinke boobs. Hoewel de mannen niet zo heel erg vervelend zijn om naar te kijken, kies ik toch voor de vrouw. Daarna mag ik mijn huid een tint geven, een leuk gezicht uitzoeken en haardracht kiezen. Wat dan helemaal geniaal is om te doen is dat je ook een leuke outfit mag kiezen. Je hebt als vrouw de keuze tussen schaars gekleed en halfnaakt met de nadruk op de boobs! Hier kan ik altijd wel om lachen. Ik zie de graphic designer al helemaal achter de PC bezig zijn de ideale vrouw te creëren. Vaak is deze gebaseerd op de vrouwen die in zijn oude ontspanningstijdschriften stonden, om de hormonale fase van de pubertijd door te kunnen komen.
De graphic designer van Hazard Ops heeft naast deze tijdschriften waarschijnlijk ook de daarbij behorende films goed bestudeerd! Want bij het vallen, draaien, lopen etc. bewegen de flinke busten van mijn personage heel natuurgetrouw mee. Niet alleen de boobs zijn gewillige schudders, ook de ronde billen doen gezellig mee. Zo, de game is nu al door een aantal mannen en vrouwen op hun wishlist gezet na het lezen van dit stukje. Tijd voor het serieuzere werk, want hoe zien de maps, de wapens en de vijanden eruit?
Als eerst krijgt mijn Lolo een tutorial zodat zij en ik samen leren hoe we ons staande kunnen houden in de gevechten. Met als gevolg dat ik alsnog de eerste tien keer de toets E en de 4 in druk wanneer ik wil reloaden met toets R. Na de tutorial besluit ik om eerst even PVP te vechten, rode team spelers tegen blauwe team spelers. Ik laat me random in een map droppen en zo speel ik mijn eerste gevecht op een rijdende vrachttrein/metro met verschillende bruggen en containers.
Het wordt een van mijn favoriete maps om in te spelen aangezien deze overzichtelijk is en er voldoende schuilplaatsen zijn. In mijn eerste potje heb ik nul kills en ongeveer acht deaths op verschillende manieren. Het is bijna fascinerend om te zien hoe hoog je kan vliegen wanneer er een granaat naast je ontploft. Na een aantal potjes begin ik er handigheid in te krijgen en weet ik zelfs snel te wisselen tussen mijn wapens.
Je krijgt best veel verschillende wapens met uiteraard beperkt ammo, van een gewoon pistool tot en met volautomatische geweren en uiteraard een granaat. Door het spelen en winnen van gevechten verzamel je geld en level je langzaam maar zeker. Dit zorgt ervoor dat je steeds betere wapens kan dragen en dat je nieuwe wapens en uitrusting kunt kopen zoals een automatische reloader.
Juist dat was een van de eerste dingen die ik kocht toen ik voldoende geld had verzameld. Er zijn een aantal verschillende mappen. Zo is er ook een map van een vliegveldhal. Persoonlijk vind ik die map verschrikkelijk; teveel hoge muren, blokken en gewoon groot. Maar met een georganiseerde team van spelers wel ruim genoeg om in te spelen.
Nadat ik genoeg heb van het steeds kansloos neergeschoten te worden, besluit ik om te gaan vechten in de PVE modus. De eerste keer val ik midden in een potje binnen en weet ik nog niet goed wat ik moet doen. Maar zodra ik de tweede keer start krijg ik de smaak te pakken. Ik kom op een sneeuwachtige militaire basis terecht en moet het samen met mijn team voor elkaar zien te krijgen om de vijanden uit te schakelen in een bepaalde tijd.
De vijanden zijn geweldig bedacht. Zo zijn er honden met een soort van biowapens op hun rug die gassen vrij laten zodra je ze verkeerd neerschiet. Er lopen soldaten rond met verschillende grote en kleine wapens die ze droppen zodra je ze neerschiet. Alsof dit nog niet genoeg is, verschijnen er ook verschillende Hodor’s en Hagrids met wapens zoals een stroomzaag en vlammenwerper van formaat reus! Helaas wordt de stroomzaag niet gedropt, maar krijg ik het wel voor elkaar om de vlammenwerper met me mee te dragen…
Hazard Ops is nog in beta-fase en dat merk je. Het levert ook lachwekkende situaties op, wanneer een van de soldaten dood naast me neer valt, blijkt zijn nek erg rekbaar te zijn. Tijdens sommige potjes spring ik van de ene plaats naar de andere plaats waardoor het potje niet te spelen is. Maar op de momenten dat ik gewoon lekker kan spelen begin ik er ook echt plezier in te krijgen.
De mappen zijn vaak overzichtelijk en vooral de PVE is een aanrader als je wilt beginnen shooters te spelen. Als je je net als ik niet zo stoort aan stereotypering van de “ideale” man en vrouw dan ga je vast en zeker veel plezier beleven aan Hazard Ops. Het is zeker een van de grappigste over de top shooters die ik tot nu toe gespeeld heb.
