Eens in de zoveel tijd kom je indie games tegen die helemaal de moeite waard zijn. Dit had ik met de game Axiom Verge. Een indie game die je even terug laat gaan naar de eind jaren tachtig begin jaren negentig. Eentje die gemaakt is door Tom Happ.
En als ik zeg gemaakt door Tom Happ dan bedoel ik ook dat hij alles heeft gedaan. Vijf jaar lang naast zijn normale werk heeft hij bloed, zweet en tranen in deze game gestoken. Hij deed het programmeren, het design en zelfs de soundtracks en effecten staan op zijn naam. Hij heeft hier en daar wat hulp gehad van mensen met de marketing maar voor de rest kan hij zeggen dat zijn kindje nu een succes aan het worden is.
Vanaf het moment dat je de game opstart word je enkele jaren terug in de tijd gegooid. Alles voelt aan alsof je weer een oude NES game aan het spelen bent. De game heeft dan ook grote hints naar de oude Metroid spellen van Nintendo. Het begint allemaal al met een leuk neurotisch chip-tune muziekje wat een tikkeltje dreigend is. En hoe langer ik er naar luisterde hoe irritanter het werd. Maar nooit irritant genoeg om te stoppen, want deze game heeft een hoog verslavingsgehalte. Je speelt een wetenschapper die terecht komt in een digitale wereld vol bliepjes en gekke virus wezens. Je hebt natuurlijk geen idee waar je bent of wat je daar doet, je hoort alleen een vrouwenstem. Deze stem vraagt je om hulp en aangezien jij antwoorden zoekt ga je het avontuur aan.
In deze sidescroller ga je van ruimte naar ruimte en in de hoek zul je een map zien. Deze map geeft alleen maar weer in welke kamer je bent geweest. Zo ga je alle ruimtes af op zoek naar antwoorden. De volledige wereld is opgedeeld in verschillende gedeeltes en elk gedeelte sluit je af met een gigantische eindbaas die jij telkens weer aardig probeert te benaderen. Maar helaas zijn er weinig vrienden van je in deze wereld. In de verschillende ruimtes zul je wapens tegen komen en deze wapens onderscheiden de game van andere soort gelijke spellen. Er zijn namelijk ongeveer 60 wapens of power-ups te vinden. Elk wapen heeft weer een eigen kracht maar ook elke vijand reageert anders op de wapens. Zo blijft het uitdagend om te kijken welk wapen je voor welk type vijand moet gebruiken.
Doordat er een soort van loop in de game zit wordt hij heel verslavend. Eigenlijk is het simpel: je loopt ruimtes door, je pakt een wapen op en je verslaat de eindbaas. Na de eindbaas loop je een nieuwe ruimte in die er iets anders uit ziet en dan wil je toch even kijken wat er in de volgende ruimte zit voordat je afsluit. En voor je het weet ben je een aantal uur verder. Dit gaat heel snel tot dat je even niet meer weet welke kamer je in moest of misschien ben je wel een kamer in geweest waar je op dat moment nog niets kon omdat je niet het juiste wapen had, maar waar zat die kamer ook alweer. Op deze momenten is het neerleggen van je controller misschien het eerste waar je aan denkt maar aan de andere kant zijn dit juist de leuke uitdagingen in het spel.
De controls zijn even wennen. Het is echt weer terug naar af maar een groot voordeel is dat hij zowel met de D-pad als met de tumbstick gespeeld kan worden. Het voordeel van de tumbstick is dat je makkelijker schuin kunt schieten of springen. Weet je nog dat je vroeger op de NES die D-pad heel gek schuin ingedrukt moest houden en dat je duim pijn deed van het snijden van de knoppen. In dit geval kun je met behulp van de huidige technologie gewoon de tumbstick gebruiken. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik mijzelf er wel op betrap vaak de D-pad te gebruiken.
Didi’s conclusie:
Als je oud genoeg bent om de NES games nog te herinneren ga deze dan zeker spelen. Het is een mooie game die je weer helemaal terug neemt naar vroeger. Grafisch is het geen Witcher of Battlefield maar wat verwacht je van een retrolook game. Ik heb mij er enorm mee vermaakt en liet deze game dan ook graag zien aan vrienden die een avondje langs kwamen. Misschien zou een leuke multiplayer mode in deze game nog interessant zijn.
+ Zoals vroeger, leuke gameplay.
– herhalende textures.
Kopen als je: een avondje lekker wilt ronddwalen en hier en daar je hersenen wilt laten kraken.
