Inmiddels kan ik niet meer echt roepen dat ik niets met shooters heb. Rebellion Developments heeft ervoor gezorgd dat ik shooters wat meer ben gaan waarderen. Dit keer mocht ik aan de slag met de Zombie Army Trilogie en lees je hieronder hoe ik me erdoorheen schoot!
De eerste keer dat ik een Sniper Elite game speelde was ongeveer twee jaar geleden. Mijn favoriete stad, tot nu toe, is Berlijn en toen ik erachter kwam dat ik met Sniper Elite V2 de geschiedenis in zou gaan naar de Tweede Wereldoorlog in Berlijn, was ik verkocht. Hierna volgde uiteraard Sniper Elite 3 en nu ben ik aan de slag gegaan met de Zombie Army Trilogie. Voor mij de ideale combinatie van een shooter, oorlog en zombies!
De campaign is altijd het eerste wat ik opstart alhoewel ik nieuwsgierig ben naar de online Horde modus. Met Zombie Army Trilogie mag ik ook weer terug naar Berlijn, al is de stad verre van prachtig te noemen in de game. Wanneer je de campaign voor het eerst opstart hoor je gruwelijke, gorgelende geluiden met hier en daar een kreet van wanhoop. Het is tijd om deze, door Hitler gecreëerde, wanstaltige wezens uit hun lijden te verlossen.
Je bent nog zwaarder bewapend dan de hele A-Team bij elkaar, dus je zou denken dat je die zombies zo hebt neergeknald. Toch valt dit soms vies tegen wanneer er een hele horde op je af komt en een behoorlijk snelle zelfmoord zombie (kan je dat zo wel noemen aangezien hij al dood is?) met een explosief vestje je een dodelijke knuffel wilt geven. Op zich zijn deze zombies nog niet zo heel erg en met een welgemikte kogel zo tegen te houden. De ergere zombie’s zijn bepantsert met dikke stalen platen of hebben een onophoudelijke ‘sturmgewehr’ die een regen van kogels om je heen schieten. Voor deze vijanden heb doorzettingsvermogen, geduld, tactiek, scherp geschut en explosief tegenwicht nodig.
Wat betreft de sfeer in Zombie Army Trilogie kan ik heel duidelijk zijn, deze is ontzettend grimmig en duister. Overal waar je kijkt zijn er omgekeerde pentagrammen in een helder rood tintje, wat versterkt word door de voornamelijk grijze omgeving. De bekende kill-cam is uiteraard ook aanwezig en warempel! Ook zombies hebben voldoende bloed en ingewanden om rond te laten vliegen. Zombie Army Trilogie is sowieso ontzettend bloederig, smerig, vies en gruwelijk om te zien en spelen. De geluiden bezorgen je kippenvel, of in mijn geval zit je als een klein kind te grijnzen om al dit virtuele geweld. Mijn maag keert na mijn stage op de chirurgie afdeling van een ziekenhuis niet meer zo snel om.
Het Duits wat je zo nu en dan voorbij hoort komen is weer heerlijk passend bij de sfeer. Wat wel ontzettend irritant is bij verschillende missies is de muziek. In een van mijn meest frustrerende gevechten tegen een ‘sturmgewehr’ nazi zombie werd er een repetitief, irritant, spanningsdeuntje op de achtergrond afgespeeld. Terwijl je om de haverklap aan het wegrennen bent, mijntjes aan het plaatsen bent en zo nu en dan verschuilt en met je sniper probeert een goedgeplaatste kogel in de zombie zijn schedel te plaatsen, hoor je dit deuntje net zo lang tot de missie is geslaagd. Dit zorgt voor wat extra zenuwen en ben je blij dat je kamillethee hebt ingeschonken in plaats van een blikje energy drank.
Omdat ik toch best wel nieuwsgierig was naar de Horde modus heb ik mezelf naar de online co-op modus gesleept. Nu mag ik nog best wel wat bijschaven aan mijn tactiek, maar goed oefening baart kunst. Het leuke in deze modus is dat je kunt kiezen tussen acht personages waarvan er vier vrouw zijn. Uiteraard heb ik gekozen voor een vrouw met een behoorlijk Duits klinkende naam. Tot mijn verbazing vond ik de online gevechten nog best leuk om te doen. De missies waarbij hordes zombies in verschillende vlagen en vormen op je af komen vond ik best vermakelijk en leerzaam. Het lukte me zowaar om echt samen te werken in plaats van achter ene groepje aan te hobbelen, wat voor mij echt goed voelde!
Sams oordeel:
Zombie Army Trilogie is een game die gruwelijk is met hier en daar wat lugubere en foute humor. Wanneer je fan bent van de Sniper-serie kun je de game waarschijnlijk wel waarderen. Toch kan ik me voorstellen dat de geoefende shooter speler op een gegeven moment zich gaat vervelen en dan biedt de verhaallijn weinig diepgang. De missies zijn ook vrij kort waardoor het zich wel uitstekend leent om tussendoor even op te pakken. Persoonlijk vind ik dit juist wel fijn omdat ik dan zo nu en dan mijn frustraties kan uitblazen onder even koffie zetten.
+ Een game waar nog meer bloed, ledematen, organen voorbij komen dan in Final Destination. Dus houdt je wel van een beetje horror en schieten dan is de game wel tof om te spelen.
– Irritante deuntjes terwijl je op het eerste oog onmogelijke zombies probeert te verslaan. Weinig diepgang en voornamelijk veel schieten, knallen en explosies plaatsen.
Kopen als je: fan bent van de Sniper serie en je geen genoeg kan krijgen van ‘Killing nazi’s’.
