De Tweede Wereldoorlog blijf ik altijd een zeer interessant hoofdstuk uit onze geschiedenis vinden. In Enemy Front maak je het mee aan de kant van het verzet.
De Armia Krajowa (Polen), La Résistance Française (Frankrijk) en Norwegian Resistance Movement (Noorwegen). Deze groeperingen bestonden stuk voor stuk uit mannen en vrouwen die het de Nazi’s in de Tweede Wereldoorlog met grote en kleine acties moeilijk maakten. Helden die wel een hoofdrol in een game verdienen dus. De echte hoofdrol gaat naar Robert Hawkins, een Amerikaanse oorlogsjournalist, maar het verzet van de verschillende landen wordt goed op de kaart gezet in Enemy Front. Hawkins volgt deze verzetsstrijders en bevindt zich al snel middenin de actie.
Als een rode draad loopt de Opstand van Warschau (1944) door deze game. Daarnaast krijg je flashbacks (16 hoofdstukken) van Hawkins zijn eerdere escapades in andere landen die je vervolgens als missie speelt. Ook heeft de game nog een andere missie genaamd Saint-Nazaire. Dit gedeelte heeft een andere hoofdrolspeler en duurt niet langer dan twintig minuten. Waarom deze missie erin zit weet ik niet. Het is alsof je aan een nieuwe game begint en dan een anticlimax voor je kiezen krijgt. Je bent verder niets wijzer. Gelukkig duurt de main game in mijn geval ongeveer 7 a 8 uur. Op het wereldwijde web zal je waarschijnlijk verhalen lezen over mensen die van het beginpunt naar het eindpunt in een missie rennen binnen een minuut, maar waarom zou je al die nare Nazi’s laten leven als ze ook dood kunnen?
Enfin, je missies verschillen van het opblazen van bruggen om treinen te laten ontsporen tot het saboteren van torpedo’s en het doden van belangrijke Nazi officieren. Dit kun je doen door van A naar B te rennen binnen een minuut, maar je kunt het ook op de manier doen zoals het hoort. Dit zijn eigenlijk twee manieren: de stille assassin uithangen door middel van steentjes gooien om af te leiden of gewoon alle Nazi’s alarmeren en ze een voor een doodschieten. Persoonlijk vond ik de middenweg wel fijn. Vaak probeerde ik eerst zoveel mogelijk stil te doden en wanneer ik ontdekt werd ging ik over op, “dan maar iedereen neerknallen”. Hoe dan ook, er bleef geen Nazi in leven.
Wanneer de desbetreffende heren dood waren, kon ik via “F” de lijken verslepen. Althans, dat kreeg ik te lezen in mijn scherm, maar ik heb geen enkel lijk kunnen verstoppen omdat de optie hiervoor gewoon niet werkte. Beetje jammer, want ik kreeg de Agent47-smaak te pakken. Een ander iets minder realistisch feitje was dat de lijken nogal snel verdwenen. Verstoppen had dus sowieso geen zin. Soms krijg je in de games keuzes. Ga je back-up geven of ga jij zelf over het veld rennen? Je krijgt de keuze niet vaak, maar dat de optie er soms is, is wel leuk. Ook kun je binnen een missie nog wat andere missies doen. Dit mag maar moet niet. Je kunt bijvoorbeeld nog extra informatie van de Nazi’s jatten. Ook zijn er collectables in de game te vinden.
De AI wordt door velen als niet intelligent gezien. Dit klopt enigszins, maar er zijn ook wel goede dingen over de tegenstander te zeggen. Zo kunnen ze hun handgranaten goed mikken en zijn ze bereid je uit je schuilplaats te drijven als je te lang blijft zitten. Wel zijn ze wat dom wanneer het op bosjes aankomt. Zodra jij lekker tussen de blaadjes zit te schuilen, zijn ze je kwijt en gaan de rode pijltjes op je map (de vijand) over op oranje en zijn ze minder naar je op zoek. Ook hebben ze er soms een handje van om dwars door muren en ramen te vallen wanneer ze dood gaan. Wanneer je aan het snipen bent, maken ze het je erg gemakkelijk door lekker lang om een hoekje te gaan kijken. Maar goed, ik noem het maar gewoon domme Nazi’s.
Over snipen gesproken; de game maakt gebruik van “geavanceerde sniper-technologie”. Dit houdt eigenlijk in dat iedereen in deze game een prima sniper is. Waarom? Omdat je met deze technologie niet alleen je adem in kan houden en je rifle zo stil kan houden dat schudden niet meer bestaat, maar alles gaat ook nog eens in slow motion. Als je dan nog mist… Persoonlijk ben ik in alle andere games een flutsniper. Ik zeg altijd maar tegen mijzelf: Heather, probeer het maar gewoon niet eens meer. Sinds Enemy Front heb ik een sprankje hoop gekregen. Helaas is het wel zo dat snipen geen uitdaging meer is in de game. Een ander ding is dat je kogels soms a la Stranglehold in slow motion gevolgd worden. Voor mijn gevoel gebeurt dit ongeveer om de drie schoten die een tegenstander raken en dit kun je niet uit zetten. Eerst is het leuk, daarna wil je liever gewoon snel verder.
Na het spelen van de game op PC en PlayStation 3 kan ik in ieder geval concluderen dat de graphics op de PC veel en veel beter zijn. Zelfs op low had ik nog best mooie graphics terwijl ik het op de PlayStation 3 er echt bagger uit vond zien. Op high werd alles nog mooier. De zonnestralen, tegenlicht en schaduwen. Soms stond ik even gewoon om me heen te kijken naar de omgeving en screenshots te maken. Wat ik wel weer raar vind is dat de kwaliteit van de cutscenes dan weer bar en bar slecht is!
De game heeft ook een multiplayer. Persoonlijk vind ik dit een onnodige toevoeging (net als Saint-Nazaire) en had ik liever een mooier einde aan het verhaal van Hawkins gehad. De multiplayer voegt gewoon niet veel toe. De game moet je spelen om het verhaal. Voor shooters ga je maar Call of Duty spelen.
Over het algemeen heb ik erg genoten van Enemy Front. Op de PlayStation 3 had ik het wel snel gezien, maar op de PC is het een prima game. Ik vind het fijn dat er een spel is dat deze kant van de Tweede Wereldoorlog laat zien. Ja, er zitten wat bugs in, ja de AI is niet echt intelligent te noemen, maar de omgevingen en het verhaal maken veel goed. Misschien komt het doordat ik het op de PC gespeeld heb, maar ik ben het met de meeste reviews van deze game niet eens. Wel raad ik je aan het op de PC te spelen. Soms moet je gewoon in opstand komen tegen de massa en je eigen mening geven. Vive la resistance!
Heathers Score:
Gameplay: 6/10
Fun: 7/10
Levensduur: 7/10
Graphics: 8.5/10
Originaliteit: 8/10
Totaalscore volgens reviewer: 7.3
